We zijn weer helemaal back in business. Na twee maanden voltijd gewerkt te hebben is het duidelijk dat er dan amper tot geen tijd overblijft voor persoonlijke ontwikkeling. Tenzij je werk hebt waarbij je beschikt over je eigen geest. Dit wist ik natuurlijk al , maar toch goed om weer eens te mee te maken. Ik heb weer even in de ratrace gezeten, zoals de meeste mensen. Een wonderlijke ervaring was het, werken op een vakantiepark met alles wat daarbij komt kijken. Gevechten, zedendelicten, drank- en drugsoverlast en daarin bemiddelen. Maar ook blije mensen die na een jaar hard werken eindelijk van hun welverdiende vakantie mogen gaan genieten. Ik heb ze met veel plezier en liefde in- en uitgecheckt en geholpen waar ik kon. Helaas duurde het nog een maand langer voordat de centjes weer binnen stroomden. Toen we er helemaal klaar mee waren, kwam het gelukkig snel goed. Zo zie je, een loutering moet ook weer niet te lang duren. Je krijgt in het leven wat je aankunt, niet meer, niet minder. Nu is het weer tijd voor een nieuwe uitdaging, want het hoogseizoen is weer voorbij.
Na jaren in redelijke afzondering in het bos te hebben geleefd, is het weer tijd om onder de mensen te komen. Ik kan voortaan goed bij mijn eigen energie blijven. Tot vorig jaar vond ik het moeilijk om in groepen te verkeren. Ik voel veel aan van anderen en was daarna vaak erg moe en in de war. Wat was van mezelf en wat was van die ander? Ik kan nu veel beter mijn grenzen stellen en dat is prettiger voor iedereen. Het hectische werk op het vakantiepark was een goede vuurdoop. Voor mijn gevoel ben ik met vlag en wimpel geslaagd. Vanaf oktober ga ik op Eindhoven Airport werken. Een fantastische uitdaging om te kijken of ik het geleerde van afgelopen jaren in de praktijk kan gaan brengen. Kalm blijven in hectische omstandigheden. Het Goddelijke zien in alle mensen en ze met Liefde en respect behandelen. Zowel de zwerver, als ook de hooghartige zakenman…
Dirk heeft met een fantastische Kunstroute in Vessem meegedaan. Zijn kunst is volop verkocht en dat is erg goed voor zijn zelfvertrouwen. In oktober gaan we weer een stapje verder en mag hij de hele maand exposeren in het Knekelhuisje in Uden. Steeds meer kunstkenners nemen Dirk onder hun hoede en sturen hem de goede kant op. Erg fijn, omdat wij nog niet bekend zijn met die wereld. De tijd van drummetjes verkopen op festivals in de alternatieve scene lijkt voorbij, al koesteren we de mooie tijden die we daar hebben mogen beleven. Jarenlang kwamen we met een volle portemonnee thuis van festivals, in plaats van een lege. En dan hadden we ook nog lekker mee kunnen feesten. Spannend waar dit weer naartoe gaat leiden allemaal.
Silva mag eindelijk weer naar school en was hier ook helemaal aan toe. De laatste loodjes vakantie waren zwaar voor haar. Ze wilde zo graag weer vriendjes maken en met ze spelen. Heel begrijpelijk. De nieuwe school lijkt een schot in de roos. “Oh mama, dit is tenminste een echte vrije school. Mijn hart loopt gewoon over in mijn buik, zo blij ben ik”. Ze mag buiten spelen wanneer ze wil en eten wanneer ze honger heeft, alleen dat is al een fijn idee. De behoeften van het kind voorop en leren vanuit intrinsieke motivatie. Juno mag lekker nog een jaartje kind zijn, vrij van verplichtingen. Hij is veel bij de opa’s en oma’s. En omdat hij de jongste is in beide families wil iedereen nog genieten van zo’n kleintje. Het gaat allemaal zo snel, voor je het weet is ook hij weer groot. Misschien dat hij over een tijdje een dag in de week naar school gaat, om alvast langzaam te wennen.
Even was er een onverwacht heimwee naar de reis. Ik vind het heerlijk om weer terug te zijn, maar werd een tijdje geleden toch emotioneel toen ik aan de Adriatische zee dacht. De helderheid van het water, de vissen, lekker snorkelen tussen al dat moois. Dit gevoel hield een week of twee aan en bijna had ik weer een weekje naar Kroatie geboekt. Gelukkig weet Dirk mij dan te begrenzen, dus nu gaan we in september nog een paar dagen naar de Nederlandse zee. Even weer de zilte zeelucht ruiken. Ja, we zijn erachter gekomen dat we toch ook zeemensen zijn. En dat na 40 jaar…
Het is heerlijk om weer wat ritme en regelmaat te ervaren. Ja, zelfs een jaar freewheelen gaat op den duur vervelen. Drie dagen werken, drie dagen naar school, een dag thuisonderwijs, woensdag vrij en het weekend vrij. Voor ons idee hebben we nu de balans gevonden…