Wat was het fijn aan zee in Walcheren. Het stukje Nederlandse kust tussen Vlissingen en Oost-Kapelle is inmiddels ons eigen stukje zee vlakbij huis. In september hadden we het laatste stukje volle zomer mee kunnen pakken aan zee met 30 graden. Wat een feest! Lekker weer even op pad met de tent, voor het eerst dit jaar. In de herfstvakantie gingen we weer enkele dagen en ook toen boften we met het weer. Een jaar geleden waren we in Kroatië en Bosnië. Bijna niet te bevatten dat we alweer een jaar verder zijn. We denken er vaak aan terug. Pas later besef je vaak hoe bijzonder die tijd was. Ik ben nog bezig met het fotoboek, zodat de kinderen straks ook een tastbare herinnering hebben.
De kinderen zijn blij dat ze weer nieuwe vriendjes hebben gemaakt op school. De school bevalt prima, alleen zorgt het digitale stuk ervoor dat we goede afspraken moeten maken. Gelukkig is er veel openheid en medezeggenschap, waardoor dit ook kan. Ook mijn wereld wordt een stuk groter nu ik weer aan het werk ben. En dat bij Eindhoven Airport. Een dynamische, niet al te gezonde werkomgeving. Dat besef ik maar al te goed. Wel kom ik met erg veel mensen in aanraking en dat vind ik fijn. Van vluchtige ontmoetingen met gasten tot diepgaande gesprekken met collega’s met allerlei achtergronden. Er zitten meer dan 7 verschillende nationaliteiten en alle leeftijden in ons team. Echt heel leuk! De avonddiensten zijn wel killing voor me, dus ik hoop die over een tijdje niet meer te hebben als ik in het businesscentrum en de skylounge kom te werken.
Dirk heeft een fantastische maand gehad in museum het Knekelhuisje. Zijn kunst is volop bezichtigd en verkocht. We zitten nu even in de lift op dat vlak. We proberen zijn kunst vanaf nu permanent ergens te exposeren, want opbergen is zo jammer. De vogels en beelden willen gezien worden.
Helaas is er wat minder tijd voor sociale contacten door al het werk en school. Al besef ik nu veel beter in wat voor bevoorrechte situatie we lang hebben gezeten (en nog steeds zitten!).