Thuiskomen is net zo fijn als op reis gaan…

We draaien de sleutel van ons huisje om en stappen binnen in de vertrouwde houtgeur: thuis! De vogels fluiten hun hoogste lied, een soort welkomst comité. Nee, de lente is nog niet echt begonnen, wat we eigenlijk wel hoopten. Al ontluikt het prille groen voorzichtig. Het is koud, grijs en het regent zachtjes. We verbazen ons weer over de schoonheid van het uitzicht over de landerijen en het bos. Na 9 jaar genieten we nog steeds elke dag hiervan. We voelen ons dankbaar. Een uur later breekt de zon door, weer een welkom thuis moment. Want het blijkt een maand lang non-stop geregend te hebben in Nederland. Silva vliegt van onder naar boven en weer terug ons huisje door, helemaal blij. De laatste twee weken in Frankrijk tekende ze elke dag onze A-frame huisje van de heimwee. Ja, het was weer mooi geweest. ‘Mama, ik zit gewoon weer vol’. Tja, daar heeft ze gewoon gelijk in. Wij ook.

Via Wwoofing in Griekenland hebben we nog een mooi aanbod op de plank liggen. Een maandje naar Kos in juni of juli en tegen kost en inwoning meehelpen op de glamping. Aan de slag als yogadocente en kunst workshops begeleiden. Een mooi avontuur. Maar we moeten er nog niet aan denken. Eerst weer landen. Plannen lukt de laatste tijd sowieso minder goed. Het leven stroomt meer door het hier en nu. Ook zijn we meer aan het Zijn. We hebben op reis een tijdloosheid ervaren die niet te beschrijven is. Een lege agenda, en dat maandenlang. Mee stromen met was is. De controle loslaten en in overgave. Wauw! Het is soms nauwelijks te bevatten wat we allemaal mee hebben gemaakt. We hebben zo genoten van de prachtige natuur en de mooie ontmoetingen met mensen. Maar het was soms ook zwaar. Met z’n vieren bij elkaar op de lip. We zijn blij dat we in Nederland weer iets meer los van elkaar kunnen zijn, dat is ook zo nodig. De kinderen genieten met volle teugen van de opa’s en oma’s en de vriendjes. En gewoon weer Nederlands te kunnen praten. Al is het soms wel erg grappig als Juno ‘Danke schon, Merci of Gracias’ zegt in de Nederlandse supermarkt. Ja, ze hebben zeker een basis van enkele talen opgepikt.

Inmiddels is de lente helemaal losgebarsten. Het prille heldere groen is een lust voor het oog. Het bos ademt leven. Ook de temperatuur is heerlijk, met een zonnetje af en toe. Ja, Nederland is ontzettend mooi groen. Daar kan Spanje bij lange na niet aan tippen. Ook Bretagne was kaler dan we dachten. Er stond een constante wind. Op de terugweg reden we vanuit België zo het Kempische bos binnen. Het verschil in natuur was overduidelijk. Ja, de vrolijkheid lijkt weer teruggekeerd in Nederland. Al verbaas ik me wel over hoe snel ‘het oude leventje’ weer wordt opgepakt door de meesten. Alsof er drie jaar lang niets gebeurd is. Niet meer over praten en doorgaan. Zouden we dan toch collectief hebben geleden aan het Stockholm syndroom? Of is er weer een collectieve cognitieve dissonantie ontstaan? Ik ben in ieder geval weer een illusie armer (die van een massa ontwaking) en hoop niets meer voor de toekomst en zie wat de dag brengt. Dat geeft rust.

Tuurlijk wil ik op mijn manier een steentje bijdragen. De verantwoordelijkheid nemen voor mijn aandeel in de oplossing. En dat is een stukje aarde omtoveren tot paradijs. Wat we nu eigenlijk al doen. Al die tijd was het er gewoon al. Daarom willen we ook niet meer teveel focussen op de toekomst, die misschien nooit komt. Maar mee stromen met was zich aandient. En dat kan morgen weer heel anders zijn. Ik weet het gewoon niet. En dat is misschien maar goed ook! Volgens mij wordt de toekomst gevormd door het collectieve bewustzijn van de mensheid en die kan elke dag veranderen. En wat is waarheid? Ook al zoiets. Een tijdje geleden las ik het volgende: There is no truth, there is only perception. Die kwam zo binnen!

Zouden we in het staartje van het patriarchale tijdperk terechtgekomen zijn? Wat zie ik toch veel opgeblazen ego’s de laatste tijd. Puur machtsvertoon. In het groot op het wereldtoneel, maar ook in het klein om de hoek. Het wordt tijd dat wij vrouwen op gaan staan en onze ware vrouwelijke kracht gaan inzetten. In plaats van de valse emancipatie, die er alleen maar voor heeft gezorgd dat wij vrouwen meer op mannen zijn gaan lijken. Lieve mannen, integreer jullie vrouwelijke kant. Er zal pas vrede zijn als yin en yang in balans zijn, dat is mijn overtuiging. De Aarde heeft het nodig. Van de wieg tot het graf worden we gedomineerd door mannelijke systemen. De geboortezorg is daar een goed voorbeeld van. Helemaal vol angst en controle i.p.v. in liefde en in vertrouwen. Zie www.unassistedchildbirth.com.

Sisters, sta op! Het is tijd om ons geboorterecht terug te claimen. Wij zijn degenen die Yin en Yang weer in balans gaan brengen. Eeuwen zijn we als collectief bang gemaakt voor alles wat vrouwelijk is. Bang voor de nacht en duisternis, terwijl we alleen daar onze rust kunnen vinden. De nacht is het vrouwelijke gedeelte van een etmaal. Bang voor het water. Terwijl we niet zonder water kunnen. Water is ook vrouwelijk. Het is slecht weer als het regent. Hoezo slecht? Wat een vreemd oordeel eigenlijk. Bang voor de kou. Let op, je wordt ziek, je vat kou. Onzin! Dat heeft Wim Hoff wel bewezen. De mannelijke tegenhangers zijn licht, droogte en hitte. Deze kwaliteiten worden nog steeds meer gewaardeerd dan duisternis, nattigheid en kou. Maar het één kan niet zonder het ander. Het mannelijke kan alleen maar rust vinden in het vrouwelijke.

We hebben allemaal de extreme Yang gedachtegang geaccepteerd dat de mensheid is bestemd om te produceren, te concurreren en te winnen.  Maar zie wat er gebeurt in Nederland. Een supernatte winter, koude lente en hopelijk binnenkort een elektrische black-out waardoor we weer echte duisternis gaan ervaren en eindelijk weer eens goed kunnen slapen. Ja, we zijn goed op weg, de tekenen zijn overal zichtbaar dat Nederland in rap tempo in balans aan het geraken is. Wat een fantastisch vooruitzicht! Dank lieve Sisters, voor het organiseren van vrouwencirkels, geboorte-trauma-heling, onderwijshervormers, lactatie-kundigen, vroedvrouwen, hormoontherapeuten en wijze Crones. Dank lieve Brothers, voor het helen van de Natuur en Moeder Aarde. Dank voor het helen van de Yin energie!

Overwin je angsten, kom in je kracht. Wat voor toekomst willen we voor onze kinderen? Genoeg is genoeg!