9 nov 2023 | Niet gecategoriseerd
Wat was het fijn aan zee in Walcheren. Het stukje Nederlandse kust tussen Vlissingen en Oost-Kapelle is inmiddels ons eigen stukje zee vlakbij huis. In september hadden we het laatste stukje volle zomer mee kunnen pakken aan zee met 30 graden. Wat een feest! Lekker weer even op pad met de tent, voor het eerst dit jaar. In de herfstvakantie gingen we weer enkele dagen en ook toen boften we met het weer. Een jaar geleden waren we in Kroatië en Bosnië. Bijna niet te bevatten dat we alweer een jaar verder zijn. We denken er vaak aan terug. Pas later besef je vaak hoe bijzonder die tijd was. Ik ben nog bezig met het fotoboek, zodat de kinderen straks ook een tastbare herinnering hebben.
De kinderen zijn blij dat ze weer nieuwe vriendjes hebben gemaakt op school. De school bevalt prima, alleen zorgt het digitale stuk ervoor dat we goede afspraken moeten maken. Gelukkig is er veel openheid en medezeggenschap, waardoor dit ook kan. Ook mijn wereld wordt een stuk groter nu ik weer aan het werk ben. En dat bij Eindhoven Airport. Een dynamische, niet al te gezonde werkomgeving. Dat besef ik maar al te goed. Wel kom ik met erg veel mensen in aanraking en dat vind ik fijn. Van vluchtige ontmoetingen met gasten tot diepgaande gesprekken met collega’s met allerlei achtergronden. Er zitten meer dan 7 verschillende nationaliteiten en alle leeftijden in ons team. Echt heel leuk! De avonddiensten zijn wel killing voor me, dus ik hoop die over een tijdje niet meer te hebben als ik in het businesscentrum en de skylounge kom te werken.
Dirk heeft een fantastische maand gehad in museum het Knekelhuisje. Zijn kunst is volop bezichtigd en verkocht. We zitten nu even in de lift op dat vlak. We proberen zijn kunst vanaf nu permanent ergens te exposeren, want opbergen is zo jammer. De vogels en beelden willen gezien worden.
Helaas is er wat minder tijd voor sociale contacten door al het werk en school. Al besef ik nu veel beter in wat voor bevoorrechte situatie we lang hebben gezeten (en nog steeds zitten!).
1 sep 2023 | Niet gecategoriseerd
We zijn weer helemaal back in business. Na twee maanden voltijd gewerkt te hebben is het duidelijk dat er dan amper tot geen tijd overblijft voor persoonlijke ontwikkeling. Tenzij je werk hebt waarbij je beschikt over je eigen geest. Dit wist ik natuurlijk al , maar toch goed om weer eens te mee te maken. Ik heb weer even in de ratrace gezeten, zoals de meeste mensen. Een wonderlijke ervaring was het, werken op een vakantiepark met alles wat daarbij komt kijken. Gevechten, zedendelicten, drank- en drugsoverlast en daarin bemiddelen. Maar ook blije mensen die na een jaar hard werken eindelijk van hun welverdiende vakantie mogen gaan genieten. Ik heb ze met veel plezier en liefde in- en uitgecheckt en geholpen waar ik kon. Helaas duurde het nog een maand langer voordat de centjes weer binnen stroomden. Toen we er helemaal klaar mee waren, kwam het gelukkig snel goed. Zo zie je, een loutering moet ook weer niet te lang duren. Je krijgt in het leven wat je aankunt, niet meer, niet minder. Nu is het weer tijd voor een nieuwe uitdaging, want het hoogseizoen is weer voorbij.
Na jaren in redelijke afzondering in het bos te hebben geleefd, is het weer tijd om onder de mensen te komen. Ik kan voortaan goed bij mijn eigen energie blijven. Tot vorig jaar vond ik het moeilijk om in groepen te verkeren. Ik voel veel aan van anderen en was daarna vaak erg moe en in de war. Wat was van mezelf en wat was van die ander? Ik kan nu veel beter mijn grenzen stellen en dat is prettiger voor iedereen. Het hectische werk op het vakantiepark was een goede vuurdoop. Voor mijn gevoel ben ik met vlag en wimpel geslaagd. Vanaf oktober ga ik op Eindhoven Airport werken. Een fantastische uitdaging om te kijken of ik het geleerde van afgelopen jaren in de praktijk kan gaan brengen. Kalm blijven in hectische omstandigheden. Het Goddelijke zien in alle mensen en ze met Liefde en respect behandelen. Zowel de zwerver, als ook de hooghartige zakenman…
Dirk heeft met een fantastische Kunstroute in Vessem meegedaan. Zijn kunst is volop verkocht en dat is erg goed voor zijn zelfvertrouwen. In oktober gaan we weer een stapje verder en mag hij de hele maand exposeren in het Knekelhuisje in Uden. Steeds meer kunstkenners nemen Dirk onder hun hoede en sturen hem de goede kant op. Erg fijn, omdat wij nog niet bekend zijn met die wereld. De tijd van drummetjes verkopen op festivals in de alternatieve scene lijkt voorbij, al koesteren we de mooie tijden die we daar hebben mogen beleven. Jarenlang kwamen we met een volle portemonnee thuis van festivals, in plaats van een lege. En dan hadden we ook nog lekker mee kunnen feesten. Spannend waar dit weer naartoe gaat leiden allemaal.
Silva mag eindelijk weer naar school en was hier ook helemaal aan toe. De laatste loodjes vakantie waren zwaar voor haar. Ze wilde zo graag weer vriendjes maken en met ze spelen. Heel begrijpelijk. De nieuwe school lijkt een schot in de roos. “Oh mama, dit is tenminste een echte vrije school. Mijn hart loopt gewoon over in mijn buik, zo blij ben ik”. Ze mag buiten spelen wanneer ze wil en eten wanneer ze honger heeft, alleen dat is al een fijn idee. De behoeften van het kind voorop en leren vanuit intrinsieke motivatie. Juno mag lekker nog een jaartje kind zijn, vrij van verplichtingen. Hij is veel bij de opa’s en oma’s. En omdat hij de jongste is in beide families wil iedereen nog genieten van zo’n kleintje. Het gaat allemaal zo snel, voor je het weet is ook hij weer groot. Misschien dat hij over een tijdje een dag in de week naar school gaat, om alvast langzaam te wennen.
Even was er een onverwacht heimwee naar de reis. Ik vind het heerlijk om weer terug te zijn, maar werd een tijdje geleden toch emotioneel toen ik aan de Adriatische zee dacht. De helderheid van het water, de vissen, lekker snorkelen tussen al dat moois. Dit gevoel hield een week of twee aan en bijna had ik weer een weekje naar Kroatie geboekt. Gelukkig weet Dirk mij dan te begrenzen, dus nu gaan we in september nog een paar dagen naar de Nederlandse zee. Even weer de zilte zeelucht ruiken. Ja, we zijn erachter gekomen dat we toch ook zeemensen zijn. En dat na 40 jaar…
Het is heerlijk om weer wat ritme en regelmaat te ervaren. Ja, zelfs een jaar freewheelen gaat op den duur vervelen. Drie dagen werken, drie dagen naar school, een dag thuisonderwijs, woensdag vrij en het weekend vrij. Voor ons idee hebben we nu de balans gevonden…
17 jul 2023 | Niet gecategoriseerd
Het is zeker dat bijna alle mensen wel goed willen doen, maar gewoonweg niet meer weten hoe ze dat moeten doen. Er is zoveel afleiding en misleiding. Alle beeldschermen houden de verdeeldheid in stand en is het grootste massawapen van de heersende macht ooit uitgevonden. Laat je niet langer verdelen en laat de beeldschermen uit. Ga naar buiten, kom bij elkaar en staar weer naar het vuur. Misschien moet er toch een elektrische black-out komen, zodat we worden gedwongen…
Twee maanden lang leven we op het randje van van ons geld. Elke week gaan we weer met de hakken over de sloot. Het is wonderlijk hoe we telkens net genoeg ‘rommel’ via Marktplaats en wat marktjes verkopen zodat we weer boodschappen kunnen doen en kunnen tanken. Ja, we kunnen hiervoor gewoon geld lenen van onze ouders, maar besluiten om dit niet te doen. Dit ook om te leren vertrouwen te hebben dat het universum/God/Godin/Spirit ons geeft wat we nodig hebben. Grote lessen in vertrouwen worden geboren. Al is het af en toe heel spannend als de bodem van de portemonnee weer in zicht komt. En tuurlijk is het fijn als we straks weer gewoon een buffer hebben en we niet meer op de kleintjes hoeven te letten. En dat duurt niet lang meer, want ik ga voor het eerst in 10 jaar weer in loondienst. Een wonderlijke ervaring…
Eindelijk ruimen we ook eens goed op en bezitten we steeds minder overbodige ballast. We worden met de dag lichter, fysiek, mentaal en emotioneel. Onze angsten worden stap voor stap overwonnen. Ook wordt ons creatieve vermogen weer aangesproken. Ja, op z’n tijd weinig geld hebben is fijn, omdat je dan veel meer waardeert wat je wel hebt, je erachter komt dat je heel weinig nodig hebt en je beseft in wat voor een krankzinnige overvloed we leven. Een gezond lijf, het bos, zonneschijn en gratis festivals zijn genoeg. Ook leer ik nu te ontvangen i.p.v. meestal te geven. Vriendinnen geven festivals cadeau en smokkelen mij naar binnen, wat een avontuur! De hebzucht is helemaal verdwenen en als ik in een winkel ben verbaas ik me over alle ’troep’ die er aangeboden wordt. Wat heerlijk dat ik alles kan laten liggen en zelfs bij kringlopen met lege handen naar buiten loop. Geen impulsaankopen meer om de emotionele leegte op de vullen. Het is tegenwoordig eerder een uitdaging hoe we alle aangeboden spullen buiten de deur kunnen houden en leren ‘Nee’ te zeggen.
Weer pak ik op precies het juiste moment een boek uit de kast bij de bieb. ‘De grootmoeders spreken’. Mijn interesse in het yin/yang principe is de laatste tijd weer op komen borrelen. Ik voel dat dit om de kern draait van al wat is. Het boek bevestigd het meeste van mijn innerlijk weten. Het wordt hoog tijd dat wij vrouwen het yin principe weer helemaal gaan belichamen. Ook Anastasia heeft voorzien dat wij vrouwen voorop zullen lopen in de grote omwenteling. Het blijkt kinderlijk eenvoudig te zijn. Vertraag. Neem op heldere nachten de sterrenhemel in je op. Leun tegen bomen aan. Ga met je blote voetjes op moeder Aarde staan. Loop en zit rechtop, zo ontvang je goddelijke leiding. Zoek de stilte en de natuur op. Zwem in (koud) water. Voer ceremonies uit waarbij je al het leven eert. Verwerk je trauma’s en connect met andere vrouwen. Leef op het ritme van de vrouwelijke cyclus en rust tijdens je menstruatie. Voel wat je lichaam nodig heeft. Heb lief. Ben elke dag dankbaar voor het leven. Zo kom je weer in je kracht.
De streverige en gedreven ik is de afgelopen jaren helemaal verdwenen. Duwen en trekken heeft geen zin meer. Alles komt als de tijd er rijp voor is. Elkaar liefhebben is het enige wat we hoeven DOEN, voor de rest hoeven we alleen maar te ZIJN. Hoe meer we geforceerd doen, hoe meer schade we aanrichten. Yang is doen, yin is ontvangen. We mogen weer gaan ontvangen. Er is teveel gedaan en we zitten nu opgescheept met de puinhopen daarvan. Kom tot rust, stop met rennen. Maak je gedachten leeg, zodat je weer kunt ontvangen en luisteren naar je intuitie. Neem de natuur als voorbeeld, die heeft nooit haast en toch komt alles af. Yang is korte termijn denken, snelle oplossingen, zoals windmolens en zonnepanelen. Yin is lange termijn denken, is het heilzaam voor de kleinkinderen van mijn kleinkinderen? Yang is scherp als een zwaard, het intellect en een spuit. Yin is zacht als een kussen, de intuitie en homeopathie. Als yin en yang in balans zijn is er vrede.
Onze overheid strooit met excuses vanwege het slavernijverleden. Ik vraag me af of wij in dit leven ook nog excuses ontvangen van de Duitse en Amerikaanse overheid vanwege het verjagen van mijn opa van het grondgebied waar nu vliegbasis Volkel ligt. Ik voel me geen slachtoffer, dat gelukkig nooit meer, maar ergens is het schrijnend dat de bezetting nog steeds voortduurt. Steeds vaker fantaseer ik over een Natuurdorp op die plek zodat de cirkel weer mooi rond is en ik terug kan keren naar mijn roots. Dat zou pas een mooie wending zijn! Ook omdat onze naasten meer geluidshinder dan ooit ervaren vanwege de F-35. Klagen heeft geen zin, de slager keurt zijn eigen vlees. Nog niet gesproken over de instandhouding van oorlogen zolang het militaire apparaat er is. Oorlog is een verdienmodel dat in stand gehouden moet worden, anders gaat de bedrijfstak failliet. Wanneer zeggen we: tot hier en niet verder?
Gelukkig mogen we ons hart luchten in Roemenie. We zijn geselecteerd voor een door de EU gesubsidieerde training No War, No Warming. Samen met andere Europeanen onderzoeken we hoe we oorlog kunnen voorkomen d.m.v. aktieve geweldloosheid. Een druppel op de gloeiende plaat? Misschien. Maar toch, alle beetjes helpen en wie weet waar dit weer naartoe leidt. Het is ook een mooie afsluiting van ons sabbatical jaar. De training is intensief, maar de natuur in Transylvanie is prachtig. Ook hebben we een gezellige week met Grieken, Slowaken, Bulgaren en Roemenen. Even op pad zonder de kinderen, we kunnen er weer tegen…
