We hadden de keuze voor een luxe appartement met zwembad in Oostenrijk of een camping met A-frame huisjes in Slovenie en kozen voor het laatste. Voornamelijk vanwege de gezelligheid op campings. Het leuke A-frame huisje zorgde natuurlijk voor een thuisgevoel, de kinderen hebben heerlijk gespeeld en we hebben leuke mensen leren kennen. Oostenrijkers met een zelfde levensvisie. Ze geven de kinderen van 6 en 3 thuisonderwijs en gaan met een camper de pan-american highway rijden.
En toen kwamen we aan op Krk, onze thuisbasis voor een maand. De eeste ontmoeting met ons plekje was niet zo fijn, moe van het reizen, zagen we helaas alleen de nadelen. Maar na een nacht slaap waren we blij met ons grote dakterras, de vele eiken en vogels om ons heen, de stilte en het rustige baaitje met superhelder water vol met vis en groeiend (!) koraal, waardoor snorkelen een waar feestje is. Ook de uitzichten over de bergen van het vaste land en de Adriatische zee zijn hier overal fantastisch.
Krk zit vol met 3 generaties Duitsers waarvan velen genieten van hun pensioen en van hun deels door de overheid doorbetaalde Elternzeit (maximaal 3 jaar!). Zo kan het dus ook, Nederland… We dachten dat onze kinderen wat Engels zouden gaan leren, maar dat wordt dus eerder Duits. Krk is het grootste eiland van Kroatie en is met een brug verbonden met het vasteland. Ook is het het meeste Noordelijke eiland van de Middellandse zee, dus ook wel logisch dat het zo overladen is met Duitsers en Oostenrijkers.
We hebben het eiland inmiddels een heel eind verkent en dat kan natuurlijk ook gemakkelijk, omdat we onze eigen auto bij hebben, wat een vrijheid. Krk town is fantastisch met een mooi haventje en kleine steegjes. Vrbnik is het wijndorpje en ook daar is een historisch binnenstadje. We verbazen ons sowieso over de historie van dit eiland. Het Glagolitische schrift en de ruines zijn overal te vinden. Ook zijn er vele prachtige kiezelstranden en baaitjes op dit groene eiland.
De herfst doet ook hier langzaam z’n intrede. Toen we aankwamen was het 30 graden en de zee 25 graden. Nu is het rond de 22 graden. De Kroaten hebben duidelijk een zwaar zomerseizoen achter de rug, ze zijn niet uitgesproken aardig. Maar als je een beetje moeite doet en Dobar dan (=goede dag) en Hvala (=dank je) zegt, dan fleuren ze helemaal op. De kinderen krijgen van de cassieres altijd een hoop stickers e.d., heel leuk.
In het begin wilden we nog actief met thuisonderwijs aan de slag, maar we komen er nu echt achter dat leven an sich al een hele leerschool is. Samen brood bakken, eindeloos legoën, in zee zwemmen, rotsen klimmen, garnaaltjes, kreeftjes en visjes vangen, wat wil een klein kind nog meer? Dus voorlopig laten we het abc weer even los. De deur in onze accomodatie is een waar kunstwerk geworden met vele tekeningen en overal hangen inmiddels versiersels en kruiden te drogen. Ook verzorgd Silva hier twee katten, Eenoogje en Coco, waar ze veel van leert en plezier aan beleeft. Een klein thuisje in Kroatie dus.
Het is ook heerlijk om even te unpluggen van het Nederlandse verhaal, met al het dramatische ‘nieuws’. Ook dat was voor ons een reden voor deze buitenlandse time-out. We hebben nu veel meer het gevoel ons eigen verhaal te leven i.p.v. mee gesleurd te worden in de waan van de dag. We verstaan geen bal van het Kroatisch, dus we zijn automatisch niet op de hoogte van wat hier speelt. Dat geeft veel rust. Hopenlijk straalt de zon, en spoelt de zee, alle ellende van de afgelopen 2,5 jaar weg en ademen we frisse lucht in die ons nieuwe inspiratie zal schenken…
Reizen als jong gezin is zeker intens, maar we voelen ons gezegend dat we zoveel quality-time met z’n vieren door mogen brengen. Zonder tijdsdruk, valse hoop, verplichtingen etc. Dat is echt goud waard en precies wat we nodig hadden. Tuurlijk is er af en toe heimwee, maar dat maakt al het andere goed. En we weten natuurlijk dat dit alles zeer tijdelijk is.
Aankomend weekend reizen we weer verder, waar we volgende maand meer over vertellen. Het beste gewenst en geniet van de kleine dingen!
groetjes Dirk, Marion, Silva en Juno